-
1 ετυμον
Iτό1) ( без члена) тж. pl. правда, истинаψεύδεα ἐτύμοισιν ὁμοῖα Hom., Hes. — ложь, похожая на правду;
οἱ ὄνειροι ἔτυμα κραίνουσι Hom. — (некоторые) сны сбываются2) грам. этимон, подлинное, т.е. первоначальное значение слова Diod., Plut.IIadv. истинно, правильно, верно Theocr.οὐ σ΄ ἔ. φάμεν πεπνῦσθαι Ἀχαιοί Hom. — неправильно называют тебя ахейцы разумным;
ἔτυμόν τοι ἦλθε Ὀδυσσεύς Hom. — Одиссей действительно вернулся к тебе -
2 Έτυμον
-
3 Ἔτυμον
-
4 έτυμον
ἔτυμοςtrue: masc acc sgἔτυμοςtrue: neut nom /voc /acc sgἔτυμοςtrue: masc /fem acc sgἔτυμοςtrue: neut nom /voc /acc sg -
5 ἔτυμον
ἔτυμοςtrue: masc acc sgἔτυμοςtrue: neut nom /voc /acc sgἔτυμοςtrue: masc /fem acc sgἔτυμοςtrue: neut nom /voc /acc sg -
6 ἔτυμος
A true, ψεύσομαι, ἦ ἔτυμον ἐρέω; Il.10.534;φάμ' ἔτυμον S. Ant. 1320
(lyr.), cf. Call.Fr.1.39 P.;ψεύδεα πολλὰ λέγων ἐτύμοισιν ὁμοῖα Od.19.203
, cf. Hes.Th.27, Thgn.713; οἵ ῥ' ἔτυμα κραίνουσι those [dreams] have true issues, Od.19.567; γνώσει τάδ' ὡς ἔ. A.Pr. 295 (anap.);ἔ. λόγος Stesich. 32
, Pi.P.1.68; ἔ. ἄγγελος, φήμη, φάτις, A.Th.82 (lyr.), E.El. 818, Ar. Pax 114 (anap.);βάλλει μ' ἐτύμα φθογγά S.Ph. 205
(lyr.); ; τέχνη [dialect] Dor. ap. Pl.Phdr. 260e; ὡς ἔτυμ' ἑστάκαντι how natural.., Theoc.15.82.2 neut. ἔτυμον, as Adv.,ἀλλ' ἔτυμόν τοι ἦλθ' Ὀδυσεύς Od.23.26
;οὔ σ' ἔτυμόν γε φάμεν πεπνῦσθαι Il.23.440
;ὡς ἔτυμον AP7.352
: regul. Adv. - μως Xenoph. 8.4, Pi.O.6.77, A.Th. 918 (lyr.), B.12.228, etc.; (lyr.).II ἔτυμον, τό, as Subst., the true sense of a word according to its origin, its etymology, D.S.1.11, Plu.2.278c, Ath.13.571d. Adv. - μως etymologically, Arist.Mu. 400a6, Str.9.2.17, Ph.1.30: [comp] Comp. - ώτερον EM526.2: [comp] Sup. - ώτατα Nicom.Ar.2.27.—Never in [dialect] Att. Prose; in later writers only in signf. 11, exc. in Pl.Ax. 366b. -
7 ἔτυμος
ἔτυμος, ον, auch ἐτύμη, Soph. Phil. 205 (ἐτός, ἐτεός), wahr, echt, wirklich; Hom. nur das neutr., ψεύσομαι ἢ ἔτυμον ἐρέω Il. 10, 534 Od. 4, 140; ἔτυμα, die Wahrheit, 19, 203. 567, wie Hes. Th. 27 u. Theogn. 713; sonst ἔτυμον adverbial, wie ἐτεόν gebraucht, Il. 23, 440 Od. 23, 26; λόγος, wahr, Pind. P. 1, 68; ἄγγελος Aesch. Spt. 82; γνώσεαι τάδ' ὡς ἔτυμα Prom. 293, vgl. Eum. 473; φϑογγά Soph. Phil. 205; φάτις Eur. I. A. 795, wie βάξις, φήμη, Hel. 357 El. 818, Ar. Pax 114; τοῦ λέγειν ἔτυμος τέχνη οὐκ ἔστιν Plat. Phaedr. 260 e; ἔτυμα μαρτυρεῖν Axioch. 366 b; – ἔτυμον u. ἔτυμα, adv., wirklich, leibhaft, Theocr. 15, 81; id. ep. 17 (VII, 663); – ἐτύμως, Aesch. Spt. 901; Pind. Ol. 6, 77 u. Folgde; – τὸ ἔτυμον, die wahre Bedeutung eines Wortes nach seiner Abstammung von der Wurzel, D. Sic. 1, 11; Ath. XII, 571 d; so auch ἐτύμως, Arist. de mundo 6.
-
8 ετυμα
-
9 διακρίνω
a decide, judge ὅτι γὰρ πολὺ καὶ πολλᾷ ῥέπῃ, ὀρθᾷ διακρίνειν φρενὶδυσπαλές (v. l. διακρῖναι) O. 8.24σὺν δ' ἀέθλοις ἐκέλευσεν διακρῖναι ποδῶν, ἅντινα σχήσοι τις ἡρώων P. 9.115
“ἦν διακρῖναι ἰδόντ' λτ;οὐγτ; πολλὸς ἐν καιρῷ χρόνος” (Bergk: ἰδόντα διακρ. codd.) fr. 168. 6.b appoint, ordain Ζεῦ τέλεἰ, αἰεὶ δὲ τοιαύταν αἶσαν ἀστοῖς καὶ βασιλεῦσιν διακρίνειν ἔτυμον λόγον ἀνθρώπων (“locus obscurus: ambigunt utrum τοιαύταν αἶσαν (Hermann) an ἔτυμον λόγον (Boeckh) verbi διακρίνειν subiectum esse dicant: neutrum recte: accipias — verbum ad duos illos accusativos ἀπὸ κοινοῦ positum.” Schroeder) P. 1.68c divide up, and so mark off Ἄλτιν μὲν ὅγ' ἐν καθαρῷ διέκρινε (sc. Ἡρακλέης) O. 10.46 -
10 ἔτυμος
-
11 ἐτεός
Grammatical information: adj.Meaning: `true, real', mostly in sing. n. ἐτεόν ( ἐτεά pl. Υ 255, reading quite uncertain); also as adv. `really' (Hom., Theoc.); in question-sentences `really' (Ar.); ἐτεῃ̃ adv. `in reality', also nom. ἐτεή f. `reality' (Democr.).Dialectal forms: Myc. PN etewokereweijo from Ε᾽τεϜοκλέϜης.Compounds: Often as 1. member in names like Έτεό-κρητες pl. `Kreter stricto sensu, original Cretans' (τ 176; cf. Risch IF 59, 25), Έτε-άνωρ (Thera VIIa), ΈτέϜ-ανδρος (Kypros VIIa), cf. Sommer Nominalkomp. 185 and 199; Έτεο-κλῆς (Tegea etc.; rendered in Hitt. Tau̯ag(a)lau̯aš; cf. Schwyzer 79); also ἐτεό-κριθος f. `real κριθή' (Thphr.; determinative comp. formally adapted to a bahuvrihi; vgl. Strömberg Pflanzennamen 28f.).Derivatives: Beside it ἔτυμος `true, real' (Il.; prose has ἀληθής) with ἐτυμό-δρυς f. `real oak' (Thphr.); τὸ ἔτυμον `the true (original) meaning of a wod, the etymology' (Arist.); as 1. member in ἐτυμο-λογέω `discover the true meaning' with ἐτυμολογία, - λογικός (hell.; formally after ψευδο-λογέω a. o.; cf. Schwyzer 726); ἐτυμό-της = τὸ ἔτυμον (Str.). - Expressive reduplicated formation with rhythmical lengthening of the original first syllable ἐτήτυμος `true, real, authentic' (Il.); the form remains surprising (cf. Schwyzer 447 n. 2; diff. Bq s. ἐτά) with ἐτητυμία (Call., AP). Lengthened form ἐτυμώνιον ἀληθές H.; cf. Chantraine Formation 42f.Etymology: For the ending cf. κενε(Ϝ)ός `empty, idle'; so ἐτε(Ϝ)ός supposes a diphthongal u-stem, of which the zero grade is seen in the enlarged ἔτυ-μος (pattern?); beside this u-stem ἐτάζω, ἐτά ἀληθῆ, ἀγαθά H. seem to point to an o-stem. - Further analysis uncertain; s. ἐτάζω. On the history of ἐτεός etc. Frisk GHÅ 41 (1935): 3, 15ff. - De Lamberterie, RPh 71 (1997)160, follows Meillet in assuming * set-u- (supposed in Arm. stoyg `real'); he further connects ὅσιος (s.v.) from * sot-.Page in Frisk: 1,580-581Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἐτεός
-
12 etymon
etymon, ī, n. (ετυμον), die wahre Bedeutung und Erklärung eines Wortes vermöge seiner Abstammung, die Herleitung eines Wortes von seinem Stamm- od. Wurzelwort, das Etymon, videtur vocabulum etymon habere a glubendo, Varro r. r. 1, 48, 2: etyma vocum et origines, Gell. 18, 4. § 11.
-
13 ψεύδω
ψεύδω, 1 ) Act., belügen, betrügen, täuschen; τινά, ϑεοὶ ψεύσουσί με Soph. O. C. 634, vgl. 1505; τινά τινος, Einen betrügerisch einer Sache berauben, ihn um Etwas betrügen, ἔψευσας φρενῶν Πέρσας Aesch. Pers. 464; ἔψευσάς με ἐλπίδος, du hast mich in meiner Erwartung getäuscht, Soph. Ai. 1361; ψεύσει σ' ὁδοῦ τῆςδ' ἐλπίς Eur. Hec. 1052; so auch Ar. Thesm. 870; in Prosa seltener; τὰς ἐλπίδας Xen. Cyr. 1, 5,13; Hell. 4, 4,10; Sp., wie Pol. 17, 11, 11. – Pass. belogen, betrogen werden, dah. sich täuschen, irren, τί od. τινός, in Etwas; ψευσϑήσομαι γνώμης Soph. Ant. 708; ἐψευσμένοι γνώμης Her. 8, 40; πολλὰ ψευσϑεῖσα Aesch. Ch. 748; ἡνίκ' ἂν ψευσϑῶσι δείπνου Ar. Nub. 608; τῆς ἐλπίδος ἐψεύσϑη Her. 9, 61; ἐψευσμένοι τῆς τῶν Ἀϑηναίων δυνάμεως, d. i. in ihrer Ansicht von der Macht, Thuc. 4, 108; ὡς εἰδὼς διακείσεται περὶ ὧν ἔψευσται Plat. Theaet. 200 a, wie Prot. 358 c; τὸ ἐψεῠσϑαι τῆς ἀληϑείας Rep. III, 413 a; ἐψεῦσϑαι u. ἀμαϑεῖς εἶναι entspricht einander II, 382 b ῖδιὰ τὸ ἐψεῦσϑαι ἑαυτῶν ist Ggstz von είδέναι Xen. Mem. 4, 2,261; Theaet. 195 a; Pol. 4, 51, 9 u. Sp.; selten mit dem dat., ψευσϑῆναι γνώμῃ, Schweigh. Her. 7, 9,3; ἡ τρίτη τῶν ὁδῶν μάλιστα ἔψευσται, die dritte Erklärungsart ist die unrichtigste von allen, Her. 2, 22. – Etwas als Lüge oder Täuschung darstellen, τί, Soph. Ant. 385, ψεύδει ἡ 'πίνοια τὴν γνώμην, Nachdenken straft die Meinung Lügen; vgl. ἡ ψευσϑεῖσα ὑπόσχεσις, das gebrochene Versprechen, Thuc. 3, 66. – 2) Med. ψεύδομαι, ψεύσομαι, ἐψευσάμην, die Unwahrheit reden, lügen, täuschen; μὴ ψεύδε' ἐπιστάμενος σάφα εἰπεῖν Il. 4, 404; μαψιδίως Od. 14, 365; ψεύσομαι ἤ ἔτυμον ἐρέω Il. 13, 534 Od. 4, 140; auch Ggstz von νημερτής εἰμι, h. Merc. 369; auch = meineidig sein, einen Eid verletzen, Hes. O. 285, wie ὅρκια ψεύσασϑαι, den Eid brechen, Il. 7, 352; συνϑήκας ψεύδεσϑαι, einen Vertrag nicht halten, Xen. Ages. 1, 12; womit man noch vergleichen kann οὐκ ἐψεύσαντο τὰς ἀπειλάς, sie ließen ihre Drohungen nicht zu Lügen werden, sie machten sie wahr, Her. 6, 32; ψεύσομαι ἀμφί τινι Pind. Ol. 13, 50; ἐψευοάμην ξυναινέσασα Aesch. Ag. 1181; μάντις ὢν οὐ ψεύσομαι Eum. 585; τοῦτό γ' οὐκ ἐψεύσατο Ar. Eccl. 445; u. in Prosa oft bei Plat.: οὐδὲν κατὰ σοῦ ψεύδεται Euthyd. 284 a; Ggstz ἀληϑεύειν Crat. 431 b; ἔστιν ὅ τι τούτου ψεῦδος λυσιτελέστερον ἂν ἐψεύσατό ποτε Legg. II, 663 d; τινά τι, Xen. An. 1, 3,10 u. öfter. – Auch ψεύδεσϑαί τινα = Einen betrügen, täuschen, οὔποτ' ἄλλον ἄνδρα ψεύσεται μαντεύμασιν Eur. Hel. 1642; Xen. Hell. 3, 1,25, u. bes. sp. D., wie Ap. Rh. 1, 765 Arat. 35.
-
14 γενεά
γενεά, ᾶς, ἡ, ion. γενεή, a) Geburt, Abstammung, Abkunft, bes. vornehme Abkunft, edle Geburt; Hom. Iliad. 18, 365 ἔγωγ', ἥ φημι ϑεάων ἔμμεν ἀρίστη, ἀμφότερον, γενεῇ τε καὶ οὕνεκα σὴ παράκοιτις κέκλημαι; 23, 471 Αἰτωλὸς γενεήν; 7, 128 πάντων Ἀργείων ἐρέων γενεήν τε τόκον τε, Homerisch, γενεήν und τόκον stehn παραλλήλως; 6, 211 ταύτης τοι γενεῆς τε καἰ αἵματος εὔχομαι εἶναι, γενεῆς und αἵματος stehn παραλλήλως; 10, 68 πατρόϑεν ἐκ γενεῆς ὀνομάζων ἄνδρα ἕκαστον, παραλλήλως stehn πατρόϑεν und ἐκ γενεῆς, es sind Anreden gemeint wie z.B. vs. 87 ὦ Νέστορ Νηληιάδη; 21, 157 ἐμοὶ γενεὴ ἐξἈξιοῦ, ich stamme vom Axios ab; Odyss. 1, 222 οὐ μέν τοι γενεήν γε ϑεοὶ νώνυμνον ὀπίσσω ϑῆκαν, ἐπεὶ σέ γε τοῖον ἐγείνατο Πηνελόπεια; Iliad. 11, 786 γενεῇ ὑπέρτερος, von vornehmerer Abkunft, s. unten. – Stammort, Odyss. 1, 407 ἐρέσϑαι, ὁππόϑεν οὗτος ἀνήρ, ποίης δ' ἐξ εὔχεται εἶναι γαίης, ποῦ δέ νύ οἱ γενεὴ καὶ πατρὶς ἄρουρα; Iliad. 20, 390 ἐνϑάδε τοι ϑάνατος, γενεὴ δέ τοί ἐστ' ἐπὶ λίμνῃ Γυγαίῃ, ὅϑι τοι τέμενος πατρώιόν ἐστιν; von einem Adler Odyss. 15, 175 ἐλϑὼν ἐξ ὄρεος, ὅϑι οἱ γενεή τε τόκος τε. – In Prosa, τίς ὢν γενεάν Xen. Cyr. 1, 1, 6. – b) Geschlecht, Sippschaft, Familie, Od. 16, 117 Il. 20, 306; 19, 105 τῶν ἀνδρῶν γενεῆς οἵ ϑ' αἵματος ἐξ ἐμεῦ εἰσίν; 15, 141 τῷ σ' αὖ νῠν κέλομαι μεϑέμεν χόλον υἷος ἑῆος· ἤδη γάρ τις τοῦ γε βίην καὶ χεῖρας ἀμείνων ἢ πέφατ' ἢ καὶ ἔπειτα πεφήσεται· ἀργαλέον δὲ πάντων ἀνϑρώπων ῥῦσϑαι γενεήν τε τόκον τε, γενεήν und τόκον παραλλήλως; 21, 187. 191 φῆσϑα σὺ μὲν ποταμοῦ γένος ἔμμεναι εὐρυρέοντος, αὐτὰρ ἐγὼ γενεὴν μεγάλου Διὸς εὔχομαι εἶναι – κρείσσων αὖτε Διὸς γενεὴ ποταμοῖο τέτυκται; 20, 303 ὄφρα μὴ ἄσπερμος γενεὴ καὶ ἄφαντος ὄληται Δαρδάνου. – Oft Pind.; Περσῶν Aesch. Pers. 912; Τιτάνων Eur. Hec. 472; Prosa, ταύτης τῆς γενεᾶς ἐστι Plat. Phil. 66 b; bes. Sp.; γενεὰς ἔχειν, Nachkommen haben, Pol. 20, 6, 6; χρήματα καὶ γενεὰν ἀποδιδόναι, Kinder ausliefern, Plut. Timol. 34; öfter Dion. Hal. – Hom. φύλλων γενεή wie ἀνδρῶν γενεή, das Menschengeschlecht, Il. 6, 146 οἵη περ φύλλων γενεή, τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν; – von Pferden, Iliad. 5, 265. 268 τῆς γάρ τοι γενεῆς, ἧς Τρωί περ εὐρύοπα Ζεὺς δῶχ' υἷος ποινὴν Γανυμήδεος, οὕνεκ' ἄριστοι ἵππων, ὅσσοι ἔασιν ὑπ' ἠῶ τ' ἠέλιόν τε. τῆς γενεῆς ἔκλεψεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγχίσης, λάϑρῃ Λαομέδοντος ὑποσχὼν ϑήλεας ἵππους. – Von Menschen, mit ausdrücklicher Beziehung auf die Aehnlichkeit Odyss. 4, 27 ἄνδρε δύω, γενεῇ δὲ Διὸς μεγάλοιο ἔικτον, d. h. sie scheinen von vornehmer Familie zu sein; Iliad. 14, 474 οὐ μέν μοι κακὸς εἴδεται, οὐδὲ κακῶν ἔξ, ἀλλὰ κασίγνητος Ἀντήνορος ἱπποδάμοιο ἢ παῖς· αὐτῷ γὰρ γενεὴν ἄγχιστα ἐῴκει. – c) Geburt, Alter; ὁπλότερος γενεῇ, jünger, der Geburt, dem Alter nach, Odyss. 19, 184; ὁπλότατος γενεῆφιν Iliad. 9, 58; γενεῆφι νεώτατος 14, 112; γενεῇ νεώτατος 7, 153; γενεῆφι νεώτερος 21, 439; πρεσβύτατος γενεῇ 6, 24; γενεῇ προγενέστερος 9, 161; γενεῇ πρότερος 15, 166; hierher zog man irrthümlich auch Iliad. 11, 786 τέκνον ἐμόν, γενεῇ μὲν ὑπέρτερός ἐστιν Ἀχιλλεύς, πρεσβύτερος δὲ σύ ἐσσι· βίῃ δ'ὅ γε πολλὸν ἀμείνων, Scholl. Aristonic. ἡ διπλῆ, ὅτι Ἀρχίλοχος (frgmt. no 27 Bergk Lyr. Gr. ed. 2 p. 542) ὑπερτέραν τὴν νεωτέραν ἐδέξατο· »οἴην Λυκάμβεος παῖδα τὴν ὑπερτέρην« ἀντὶ τοῦ τὴν νεωτέραν. καὶ τὸ ἔτυμον δὲ ἀντιπίπτει· ὁ γὰρ ὑπερέχων κατά τί ἐστιν ὑπέρτερος. καὶ νῠν λέγει, τῷ γένει, τῇ εὐγενείᾳ ὑπερέχει, διὰ τὸ εἶναι ϑεᾶς μητρός· σὺ δὲ πρεσβύτερος εἶ; – ἐκ γενεῆς, von Geburt an, Her. 3, 33. 4, 23; ἀπὸ γενεᾶς Xen. Cyr. 1, 2, 8; Pol. 6, 19, 2 u. Sp. – Auch = Erzeugung, Opp. H. 1, 479. – d) Geschlecht, Menschenalter, als Zeitbestimmung, Iliad. 23, 790 ἐρέω, ὡς ἔτι καὶ νῠν ἀϑάνατοι τιμῶσι παλαιοτέρους ἀνϑρώπους. Αἴας μὲν γὰρ ἐμεῖ' ὀλίγον προγενέστερός ἐστιν, οὗτος δὲ προτέρης γενεῆς προτέρων τ' ἀνϑρώπων· ὠμογέροντα δέ μίν φασ' ἔμμεναι: προτέρης γενεῆς und προτέρων ἀνϑρώπων stehn παραλλήλως; 1, 250 τῷ δ' ἤδη δύο μὲν γενεαὶ μερόπων ἀνϑρώπων ἐφϑίαϑ', οἵ οἱ πρόσϑεν ἅμα τράφεν ἠδ' ἐγένοντο ἐν Πύλῳ ἠγαϑέῃ, μετὰ δὲ τριτάτοισιν ἄνασσεν; Odyss. 14, 325 καί νύ κεν ἐς δεκάτην γενεὴν ἕτερόν γ' ἔτι βόσκοι· τόσσα οἱ ἐν μεγάροις κειμήλια κεῖτο ἄνακτος. Nach Her. 2, 142 betragen 3 Menschenalter 100 Jahre, nach 1, 7 aber machen 22 γενεαί 505 Jahre; nach Heraklit bei Plut. def. or. 11 = 30 Jahre; übh. Zeitalter, ἀνϑρωπηΐη λεγομένη γ., das geschichtliche, im Ggstz des heroischen, mythischen, 3, 122; Thuc. 1, 14; öfter Plat.; ἐπὶ πολλὰς γενεάς Tim. 23 c; übh. für einen größeren Zeitraum, ὑπὸ ξυμφορῶν πολλαῖς γενεαῖς πιεζόμενοι Thuc. 2, 68; ἐπὶ τῆς ἡμετέρας γενεᾶς, zu unserer Zeit, Dion. Hal. 3, 15. – Uebrigens sind wenigstens bei Hom. die hier aufgestellten Bedeutungen durchaus nicht strenge geschieden; es sind vielmehr nur verschiedene Seiten einer einzigen Bedeutung; vgl. z. B. Iliad. 6, 145 sqq Τυδείδη μεγάϑυμε. τίη γενεὴν ἐρεείνεις; οἵη περ φύλλων γενεή, τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν. φύλλα τὰ μέν τ' ἄνεμος χαμάδις χέει, ἄλλα δέ ϑ' ὕλη τηλεϑόωσα φύει, ἔαρος δ' ἐπιγίγνεται ὥρη· ἃς ἀνδρῶν γενεὴ ἡ μὲν φύει ἡ δ' ἀπολήγει. εἰ δ' ἐϑέλεις καὶ ταῦτα δαήμεναι, ὄφρ' εὖ εἰδῇς ἡμετέρην γενεήν· πολλοὶ δέ μιν ἄνδρες ἴσασιν· ἔστι πόλις Ἐφύρη μυχῷ Ἄργεος ἱπποβότοιο, ἔνϑα δὲ.Σίσυφος ἔσκεν, ὃ κέρδιστος γένετ' ἀνδρῶν, Σίσυφος Αἰολίδης· ὁ δ' ἄρα Γλαῦκον τέκεϑ' υἱόν, αὐτὰρ Γλαῦκος ἔτικτεν ἀμυμονα Βελλεροφόντην κτἑ. Hier erscheint γενεή zuerst in der Bedeutung »Abkunst« oder in der Bdtg »Familie«, dann in der Bdtg »Gattung«, »Menschengeschlecht«, dann in der Bdtg »Generation«, »Menschenalter«, dann in der Bdtg »Stammort«. Der Dichter aber war sich schwerlich dieser seinen Unterscheidungen bewußt.
-
15 πνεω
эп. πνείω (fut. πνεύσω и πνεύσομαι - редко πνευσοῦμαι, aor. ἔπνευσα, эп. aor. 2 ἔπνῠον, pf. πέπνευκα; pass.: aor. ἐπνεύσθην, pf. πέπνῡμαι, ppf. ἐπεπνύμην - эп. πεπνύμην с ῡ)1) дуть, веять(οὖροι πνείοντες Hom.)
ἐτησίαι οὐκ ἔπνευσαν Her. — этесийские ветры не дули;ὅ πνέων (sc. ἄνεμος) Luc. — ветер2) ( о духовых инструментах) издавать звуки, игратьἡδὺ π. Anth. — издавать сладостные звуки
3) издавать запах, пахнутьἡδὺ π. Hom. — благоухать;
4) дышатьοἱ πνέοντες Soph. — живущие, живые5) сопеть, храпеть(οἱ πνείοντες ἵπποι Hom.; ὕπνῳ π. Aesch.)
6) перен. дышать, быть исполненнымπόθου π. Anth. — дышать (гореть) страстью;
πῦρ π. Soph. — извергать пламя, пылать;μένεα πνείοντες Hom. — преисполненные храбрости;π. κενεά Pind. — быть одержимым пустым тщеславием;π. κότον Aesch. — пылать гневом;π. μέγα и μεγάλα Eur. — быть охваченным гордостью, быть высокомерным;Ἄρη πνέων Aesch. — охваченный воинственным жаром;πνέοντες δόρυ καὴ λόγχας Arph. — целиком преданные копьям и пикам, т.е. помышляющие лишь о войне;π. χαρίτων Anth. — быть исполненным прелести7) вдыхать, вдохновлять, pf. pass. быть разумнымπεπνυμένος Hom. — разумный;
οὔ σ΄ ἔτυμόν γε φάμεν πεπνῦσθαι Ἀχαιοί Hom. — неправильно называли тебя разумным мы, ахейцы -
16 ψευδω
1) чаще med. обманывать, вводить в заблуждение(τινά τινος Aesch., Soph., Arph. и ψ. τινά τι Eur., Xen.)
; pass. быть обманутым, ошибаться, заблуждатьсяψευσθῆναί τινος Soph., Her., Thuc., Arph., τινι и ἔν τινι Her., περί τινος Xen., Plat. и τι Xen., Plat.; — обмануться в ком(чем)-л. или насчет чего-л.;
ἐψεῦσθαι τῆς ἀληθείας Plat. — ошибиться насчет истинного положения вещей;λαβεῖν τινα ἐψευσμένον Soph. — поймать кого-л. на ошибке;ψεῦσμα ἐψευσμένος Plat. — допустив(ший) ошибку2) med. говорить неправду, лгать(ψεύσομαι ἢ ἔτυμον ἐρέω Hom.)
ἀνέρ οὐδαμῶς οἱός τε ψεύδεσθαι Dem. — человек, совершенно неспособный лгать;φεύδεσθαι περί и κατά τινος Lys., Plat.; — говорить неправду о ком(чем)-л.;ψεύδεσθαι πρός τινα Xen. — лгать кому-л.;τοῦτό γ΄ οὐκ ἐψεύσατο Arph. — в этом он не солгал;αἱ ἀγγελίαι ἐψευσμέναι Thuc. — вымышленные вести;Δίους γάμους ἐψεύσατο Eur. — (Семела) выдумала, будто она вступила в брак с Зевсом3) med.-pass. быть ложным, невернымἡ τρίτη τῶν ὁδῶν μάλιστα ἔψευσται Her. — третий из этих способов - самый ложный;
ὅ λόγος ψευδόμενος Arst. — ложное умозаключение4) уличать в неправде, опровергатьψεύδει ἥ ἐπίνοια τέν γνώμην Soph. — последующее размышление опровергает (прежнее) мнение
5) чаще med. не исполнять, вероломно нарушать(ὅρκια Hom.; συνθήκας Xen.)
ψ. οὐδὲν σημάτων προκειμένων Soph. — не оставить без исполнения ни одного из данных предзнаменований;οὐκ ἐψεύσαντο τὰς ἀπειλάς Her. — они привели в исполнение свои угрозы;ἥ ψευσθεῖσα ὑπόσχεσις Thuc. — нарушенное обещание;ψεύσασθαι τέν ξυμμαχίαν Thuc. — вероломно расторгнуть военный союз;τὰ χρήματα ἃ ὑπέσχοντο ἐψευσμένοι ἦσαν Xen. — деньги, которые они обещали, выплачены не были -
17 etymon
etymon, ī, n. (ετυμον), die wahre Bedeutung und Erklärung eines Wortes vermöge seiner Abstammung, die Herleitung eines Wortes von seinem Stamm- od. Wurzelwort, das Etymon, videtur vocabulum etymon habere a glubendo, Varro r. r. 1, 48, 2: etyma vocum et origines, Gell. 18, 4. § 11. -
18 αἶσα
αἶσα (αἴσας, -ᾳ, -αν.)a lit., share, portion “ ἵνα οἱ χθονὸς αἶσαν αὐτίκα συντελέθειν ἔννομον δωρήσεται” P. 9.56b met., lot, fortune, destinyθεὸς τῶνδε κείνων τε κλυτὰν αἶσαν παρέχοι φιλέων O. 6.102
αἰεὶ δὲ τοιαύταν Ἀμένα παρ' ὕδωρ αἶσαν ἀστοῖς καὶ βασιλεῦσιν διακρίνειν ἔτυμον λόγον ἀνθρώπων P. 1.68
γνόντα τὸ πὰρ ποδός, οἵας εἰμὲν αἴσας P. 3.60
τῶν γὰρ ἀνὰ πόλιν εὑρίσκων τὰ μέσα μακροτέρῳ ὄλβῳ τεθαλότα, μέμφομ' αἶσαν τυραννίδων P. 11.53
ἐπεί σφιν Αἰακίδαι ἔπορον ἔξοχον αἶσαν ἀρετὰς ἀποδεικνύμενοι μεγάλας N. 6.47
γαρύσομαι τοῦδ' ἀνδρὸς ἐν τιμαῖσιν ἀγακλέα τὰν Ἀσωποδώρου πατρὸς αἶσαν I. 1.34
χρὴ δ' ἄνδρα τοκεῦσιν φέρειν βαθύδοξον αἶσαν Pae. 2.58
ὀλβίᾳ δ ἅπαντες αἴσᾳ λυσίπονον τελετάν ( ὄλβιοι λυσιπόνων τελετᾶν coni. Wil.) fr. 131a, ad Θρ.. ]τοι πρόιδ[ο]ν αἶσαν α[ fr. 140a. 49 (23).c will, ordinance of a god.Διὸς αἴσᾳ Πύρρα Δευκαλίων τε Παρνασσοῦ καταβάντε δόμον ἔθεντο πρῶτον O. 9.42
ἀγορὰν οὐκ ἐλεγχέεσσιν Ἀριστοκλείδας τεὰν ἐμίανε κατ' αἶσαν sc. of the Muse N. 3.16ταύταν μεθέπων Διόθεν αἶσαν N. 6.13
σὺν θεῶν δέ νιν αἴσᾳ Δωριεὺς ἐλθὼν στρατὸς ἐκτίσσατο I. 9.1
d κατ' αἶσαν, befittingly βασιλευομένανοὐ καταἶσαν τιμάν P. 4.107
καὶ ζώων ἔτι νεαρὸν κατ' αἶσαν υἱὸν ἴδῃ τυχόντα στεφάνων Πυθίων P. 10.26
e παρ' αἶσαν, immoderatelyπαρ' αἶσαν ἐξερεθίζων P. 8.13
f frag. ]ιαν αἶσαν[ Πα. 13b. 8. -
19 ἄνθρωπος
aσκιαρόν τε φύτευμα ξυνὸν ἀνθρώποις O. 3.18
ἀμφὶ δ' ἀνθρώπων φρασὶν ἀμπλακίαι ἀναρίθμητοι κρέμανται O. 7.24
ἐν δ' ἀρετὰν ἔβαλεν καὶ χάρματ ἀνθρώποισι προμαθέος αἰδώς O. 7.44
φαντὶ δ' ἀνθρώπων παλαιαὶ ῥήσιες O. 7.54
παραπειρῶνται Διὸς ἀργικεραύνου εἴ τιν' ἔχει λόγον ἀνθρώπων πέρι O. 8.4
Αἴγιναν ἔνθα ἀσκεῖται Θέμις ἔξοχ' ἀνθρώπων O. 8.23
τερπνὸν δ' ἐν ἀνθρώποις ἴσον ἔσσεται οὐδέν O. 8.53
πολλοὶ δὲ διδακταῖς ἀνθρώπων ἀρεταῖς κλέος ὤρουσαν ἀρέσθαι O. 9.101
ἔστιν ἀνθρώποις ἀνέμων ὅτε πλεῖστα χρῆσις O. 11.1
πολλὰ δ' ἀνθρώποις παρὰ γνώμαν ἔπεσεν O. 12.10
ἔτυμον λόγον ἀνθρώπων P. 1.68
μείων ἕπεται μῶμος ἀνθρώπων P. 1.82
ἐν ἀνθρώποισι P. 3.21
πολυπήμονας ἀνθρώποισιν ἰᾶσθαι νόσους P. 3.46
εἴ τιν' ἀνθρώπων P. 3.86
Νέστορα καὶ Λύκιον Σαρπηδόν, ἀνθρώπων φάτις, —γινώσκομεν P. 3.112
ὄρνιν Κυπρογένεια φέρεν πρῶτον ἀνθρώποισι P. 4.217
ὁ γὰρ καιρὸς πρὸς ἀνθρώπων βραχὺ μέτρον ἔχει P. 4.286
σκιᾶς ὄναρ ἄνθρωπος (v. l. ἄνθρωποι) P. 8.96εἰ δέ τις ὄλβος ἐν ἀνθρώποισιν, ἄνευ καμάτου οὐ φαίνεται P. 12.28
ἔστι δέ τις λόγος ἀνθρώπων N. 9.6
ἔνθ' Ἀρείας πόρον ἄνθρωποι καλέοισι N. 9.41
ἔστι δὲ καὶ κόρος ἀνθρώπων βαρὺς ἀντιάσαι N. 10.20
χαλεπὰ δ' ἔρις ἀνθρώποις ὁμιλεῖν κρεσσόνων N. 10.72
τὸ δ' ἐκ Διὸς ἀνθρώποις σαφὲς οὐχ ἕπεται τέκμαρ N. 11.43
μισθὸς γὰρ ἄλλοις ἄλλος ἐπ' ἔργμασιν ἀνθρώποις γλυκύς I. 1.47
ὅσον ὀργὰν λτ;γτ;εινοκράτης ὑπὲρ ἀνθρώπων γλυκεῖαν ἔσχεν I. 2.36
ἄλλοτε δ' ἀλλοῖος οὖρος πάντας ἀνθρώπους ἐπαίσσων ἐλαύνει I. 4.6
ὅσσα δ' ἐπ ἀνθρώπους ἄηται μαρτύρια φθιμένων ζωῶν τε φωτῶν ἀπλέτου δόξας I. 4.9
ἀλλ' Ὅμηρός τοι τετίμακεν δἰ ἀνθρώπων I. 4.37
Θεία, σέο ἕκατι καὶ μεγασθενῆ νόμισαν χρυσὸν ἄνθρωποι περιώσιον ἄλλων I. 5.3
φ]έρτατος ἀνθρώπων Πα. 13b. 5. ]ἄνθρωπ[ο Pae. 21.18
πρὶν μὲν ἕρπε τὸ σὰν κίβδηλον ἀνθρώποισιν ἀπὸ στομάτων Δ. 2. 3. ἁνίκ' ἀνθρώπων καματώδεες οἴχονται μέριμναι στηθέων ἔξω fr. 124. 5. ἀν]θρώποις[ Θρ. 4. 9. —I gods. —θεόμοροι νίσοντ' ἐπ ἀνθρώπους ἀοιδαί O. 3.10
“ ἔν τε θεοῖς τοῦτο κἀνθρώποις ὁμῶς αἰδέοντ” P. 9.40Ἄπολλον, γλυκὺ δ' ἀνθρώπων τέλος ἀρχά τε δαίμονος ὀρνύντος αὔξεται P. 10.10
σὺν θεῷ γάρ τοι φυτευθεὶς ὄλβος ἀνθρώποισι παρμονώτερος N. 8.17
εἰ γάρ τις ἀνθρώπων πράσσει θεοδμάτους ἀρετὰς I. 6.10
εἰ δέ τις ἀνθρώποισι θεόσδοτος ἀτληκηκοτας προστύχῃ fr. 42. 5. ]ἀνθρώπο[ις (supp. Bury) Δ. 2. 3. θεῶν καὶ κατ' ἀνθρώπων ἀγυιάς fr. 194. 6.II heroes. ἥροες ἁγνοὶ πρὸς ἀνθρώπων καλέονται fr. 133. 6.III animals.πολύβοσκον γαῖαν ἀνθρώποισι καὶ εὔφρονα μήλοις O. 7.63
c a man, anyone καὶ τὸ σιγᾶν πολλάκις ἐστὶ σοφώτατον ἀνθρώπῳνοῆσαι N. 5.18
d woman “ καὶ τίς ἀνθρώπων σε χαμαιγενέων πολιᾶς ἐξανῆκεν γαστρός;” P. 4.98 “ τίς νιν ἀνθρώπων τέκεν;” P. 9.33 -
20 ἔτυμος
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Ἔτυμον — Ἐτύμων masc voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἔτυμον — ἔτυμος true masc acc sg ἔτυμος true neut nom/voc/acc sg ἔτυμος true masc/fem acc sg ἔτυμος true neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
έτυμος — η, ο (Α ἔτυμος, ον και ἔτυμος, ύμη, ον) το ουδ. ως ουσ. τὸ ἔτυμο(ν) η αρχική, η πρώτη σημασία τών λέξεων, όπως εξάγεται από την προέλευσή της, η ρίζα αρχ. αληθινός, πραγματικός, βέβαιος («ἔτυμος λόγος» αληθινή διήγηση, Στησίχ.) επίρρ... ἐτύμως… … Dictionary of Greek
этимология — Через лат. etymologia из греч. ἐτυμολογία от ἔτυμον истинное значение слов ; см. Дорнзейф 86; Томсен, Gesch. 14 … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
Etymology — Etymologies redirects here. For the encyclopedia, see Etymologiae. For the Elvish dictionary, see The Etymologies (Tolkien). Not to be confused with Entomology or Etiology. For help writing an etymology on Wikipedia, see Template:Etymology … Wikipedia
Etymologie — im Verständnis der modernen Sprachwissenschaft ist die Erklärung der Entstehung eines Wortes oder Morphems in einer gegebenen Gestalt und Bedeutung. Als sprachgeschichtlich (diachron) ausgerichtete Erklärungsweise ist sie Bestandteil der… … Deutsch Wikipedia
этимология — корнесловие, словопроизводство Ср. ετυμολογία (ετυμον, корень, ετυμος, истинный) показание истинного значения и начала слова … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона
Этимология — Этимологія корнесловіе, словопроизводство. Ср. ἐτυμολογία (ἔτυμον, корень, ἔτυμος, истинный) показаніе истиннаго значенія и начала слова … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
Лексикология — (от др. греч. λέξις слово, выражение, λόγος суждение) раздел языкознания, изучающий словарный состав языка, или лексику. Лексикология делится на общую и частную. Частная лексикология изучает лексический состав какого либо… … Википедия
Этимон — (греч. ἔτῠμον истинное, первоначальное значение слова ) Исходная форма и значение слова (как результат его этимологического исследования) … Справочник по этимологии и исторической лексикологии
этимон — (др. греч. έτυμον истина). Исходная, наиболее ранняя единица, от которой произошли существующие в современном языке морфемы, слова, идиомы. Восстанавливаемое с помощью специальных методов исконное звучание и значение корня … Словарь лингвистических терминов Т.В. Жеребило